Τα νομοσχέδια, οι τροπολογίες και άλλες εξελίξεις που αφορούν τις ατομικές ελευθερίες ρέουν ασταμάτητα απο τα υπουργεία προς την Βουλή κι από τις εισαγγελίες προς τις δημόσιες υπηρεσίες, τον τελευταίο μήνα. Και δεν κουνιέται φύλλο!
Οι ανεξάρτητες αρχές είναι θεσμικά και επικοινωνιακά απούσες (δεν τους απαγόρευσε κανείς να εκδώσουν λ.χ. δελτία τύπου ή position papers που να εξηγούν τις θέσεις τους), οι Mη Κυβερνητικές Οργανώσεις βουβές, η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ασχολήθηκε μόνο με κουκούλες-σωφρονιστικό σύστημα, υποσχόμενη σε ένα δελτίο τύπου να μας δώσει τις παρατηρήσεις της "την επόμενη εβδομάδα", αλλά δεν τήρησε την υπόσχεσή της.
Ας μην μένουμε όμως στην κριτική για τους άλλους και ας δούμε λίγο την δική μας, ατομική ευθύνη. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί χωρίς τους πολίτες. Ας δούμε συνοπτικά τα επικείμενα σχέδια και τις παραβιάσεις των ατομικών ελευθεριών που έρχονται με αυτά.
Ρύθμιση: υποχρεωτική δήλωση ονομάτων συνδρομητών - χρηστών κινητών τηλεφώνων και δημιουργία τεκμηρίου ενοχής σε περίπτωση που χρησιμοποιηθεί το κινητό για την τέλεση αδικήματος. Απαγόρευση σε άτομα που βρίσκονται στην Ελλάδα αλλά δεν διαθέτουν τα προβλεπόμενα από το νσχ δικαιολογητικά να γίνουν συνδρομητές κινητών τηλεφώνων.
Παραβιάσεις: Οδηγία 2002/58 (δυνατότητα ανώνυμης χρήσης τηλεπικοινωνιών), άρθρο 5 παρ. 2 του Συντάγματος (απαγόρευση διακρίσεων όσων βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια), άρθρο 5Α του Συντάγματος (δικαίωμα συμμετοχής στην πληροφόρησης και στην Κοινωνία της Πληροφορίας), άρθρο 9Α του Συντάγματος (δικαίωμα προστασίας προσωπικών δεδομένων), άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (σεβασμός ιδιωτικής ζωής και επικοινωνιας).
Τεκμηρίωση:
Ρύθμιση: Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απαντά ότι το απόρρητο των επικοινωνιών δεν αφορά τα "εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας", δηλαδή τα "ίχνη" από τα οποία μπορεί να ταυτοποιηθεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής και επομένως οι διωκτικές αρχές μπορούν στο πλαίσιο της διερεύνησης οποιουδήποτε αδικήματος να ζητούν τα σχετικά στοιχεία από τους παρόχους.
Παραβάσεις: Άρθρο 19 του Συντάγματος (απόρρητο της με κάθε τρόπο επικοινωνίας), Άρθρο 9 (σεβασμός ιδιωτικής ζωής), Άρθρο 9Α (προστασία προσωπικών δεδομένων), Ν.3471/2006 (προστασία ιδιωτικότητας και προσωπικών δεδομένων στις ηλεκτρονικές επικοινωνιες), Ν.2225/1994 (προστασία απορρήτου επικοινωνιών και διαδικασία άρσης του), π.δ. 47/2005 (διαδικασία άρσης απορρήτου), Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο κατά την απόφαση Copland αφορά και την ίδια τη χρήση του Διαδικτύου η οποία καλύπτεται από την προστασία της ιδιωτικής ζωής.
Τεκμηρίωση:
Ρύθμιση: η λειτουργία των καμερών από δημόσιες αρχές εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του νόμου περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Δηλαδή είναι ανεξέλεγκτη.
Παραβιάσεις: Άρθρο 5 παρ.1 και 9Α του Συντάγματος, Ευρωπαϊκη Σύμβαση για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκης Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Σύσταση R (15) 1987 για την χρήση προσωπικών δεδομένων στον αστυνομικό τομέα
Τεκμηρίωση:
Ρύθμιση: Υποχρεωτική λήψη DNA όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το πρόσωπο έχει τελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα. Αν το πρόσωπο ταυτοποιηθεί με το δράστη, το DNA τηρείται στη βάση δεδομένων για όλη τη ζωή του ατόμου.
Παραβιάσεις: Άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, Άρθρο 9 παρ. 1 του Συντάγματος, Άρθρο 9Α του Συντάγματος, Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως έχει ερμηνευθεί από την απόφαση Marper κατά Ηνωμένου Βασιλείου (2008) βάσει της οποίας πρέπει να διαγράφονται τα δεδομένα DNA μετά από την παρέλευση χρονικού διαστήματος.
Τεκμηρίωση:
Kι όλα αυτά, ενώ το άρθρο 72 του Συντάγματος ορίζει ότι τα νομοσχέδια που αφορούν την ενάσκηση των ατομικών δικαιωμάτων ψηφίζονται αποκλειστικά από την Ολομέλεια της Βουλής κι όχι από Τμήματα. Αλλά, αυτή η αντισυνταγματικότητα, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, θεωρείται ανέλεγκτη από τη Δικαιοσύνη, διότι αφορά τον εσωτερικό τρόπο λειτουργίας της Βουλής (τα interna corporis), για τα οποία αποκλειστικώς υπεύθυνο είναι το ίδιο το κοινοβούλιο.
Η λειτουργία ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου στη Ελλάδα είναι μια απολύτως ορατή αναγκαιότητα και επιβεβαιώνεται η σχετική συζήτηση που είχε αρχίσει εδώ από το 2006. Διαβάστε τα παραπάνω 4 σημεία και σκεφτείτε πόσο έξω έπεφταν οι τότε σχολιαστές που έλεγαν ότι δεν χρειαζόμαστε δικαστήριο να ακυρωνει νόμους κι ότι ένας τέτοιος θεσμός δεν είναι αναγκαίος.
1 σχόλιο:
Συμφωνώ με την τοποθέτηση του άρθρου και προσθέτω τις κινήσεις ΟΤΕ - ΛΑΟΣ κατά του indymedia.
Εδώ έρχεται και η σκέψη περί ορίων του δικαιικού συστήματος και των θεσμών του. Αυτοί οι θεσμοί έχουν έλλειμμα δημοκρατίας ενώ όλο το πολιτικό σύστημα δουλεύει για την απόσυρση της κοινωνίας από την πολιτική και τη συμμετοχή μόνο σε εκλογές.
Οι καιροί επιβάλλουν πολιτική ανυπακοή (όχι απαραίτητα με ρωλσιανούς όρους). Το μπλογκ αυτό είναι μία μικρή αλλά ανεκτίμητη προσφορά σε κάτι τέτοιο. Ευχαριστούμε.
Δημοσίευση σχολίου